Şebnem Ferah 99 Depremi'nde yaşadıklarını hatırlattı

Elazığ’da yaşanan depremin ardından pek çok ünlü isim sosyal medya hesabından bununla ilgili paylaşımlarda bulundu. Kimileri depremzedeler için yardım çağrılarında bulunurken Şebnem Ferah gibi kimi isimler de hayatlarında önemli iz bırakmış deprem anılarını paylaşıyor.

İşte Ferah’ın takipçilerini 99 depremine götürdüğü o satırlar:

Bu gönderiyi Instagram'da gör

Fotoğraftaki 3-4 yaşlarımdan kalma, kırılmış bir oyuncak piyano. Küçücükken her bir tuşuna dokunduğumda kendime kocaman dünyalar yaratmayı öğrenmişim. Tabii sonradan bazı objeler sembolikleşebiliyor; annem ve babam bu oyuncağımı hep saklamışlar... 1999 depreminden sonra enkazdan bu oyuncak kırılmış parçalarıyla bir sekilde çıkmış. Bana bir poşetin içinde verdiler. İnanın detay hatırlamıyorum. Poşeti açtığımda kırılmış bir oyuncak ve bolca beton tozu vardı. Un ufak olmuş o beton parçaları bizden babamızı, binlerce insandan sevdiklerini almıştı... Poşeti aynen o şekilde bir kutuya koydum. Aradan 20 yıl geçti. Bir kez bile o kutuya dokunamadım. Dün gece hiç uyumadım. O kutuyu açtım, parçaları elimden geldiğince yapıştırdım. Henüz bitmedi, biraz daha uğraşmam gerek... Biraz da düşündüm tabii: 48 yaşında koca bir kadın oldum, her yerde ve her seysiz yaşayabileceğimi, daha doğrusu hayatta kalabileceğimi düşünürüm hep. Ama zaman-mekan anlayışım oldukça değişti... bazı saniyelere bir ömür sığdırabilirim, bir sevdiğime birkaç saniye sarılıp vedalaşabilir ve o saniyeleri hayatımın geri kalanında her an yaşayabilirim. Sağlam olduğunu düşündüğüm her şey saniyeler içinde silinebilir. Şimdi beni herhangi bir zaman diliminin o saniyelerden daha uzun sürdüğüne kim inandırabilir? Pekçok şeyi birbirine eklediğimde düşünüyorum da artık yaralanmış biriyle karşılaştığımda fark edebiliyorum, hissedebiliyorum, hiçbir şey anlatmasına gerek yok... Dün akşam Elazığ ve çevresinde insanların büyük çoğunluğu; izlerini kalplerinde ömür boyu taşıyacakları şekilde yaralandı. Acılarını derinden paylaşıyorum. Hayatını kaybedenlere rahmet, yakınlarınaysa kendilerini onarabilmeleri için kuvvet diliyorum...

Sebnem Ferah (@sebnemferah)'in paylaştığı bir gönderi (25 Oca, 2020, 6:54öö PST)

“Fotoğraftaki 3-4 yaşlarımdan kalma, kırılmış bir oyuncak piyano. Küçücükken her bir tuşuna dokunduğumda kendime kocaman dünyalar yaratmayı öğrenmişim. Tabii sonradan bazı objeler sembolikleşebiliyor; annem ve babam bu oyuncağımı hep saklamışlar.

'BETON PARÇALARI BİZDEN BABAMIZI SEVDİKLERİMİZİ ALMIŞTI...'
1999 depreminden sonra enkazdan bu oyuncak kırılmış parçalarıyla bir sekilde çıkmış. Bana bir poşetin içinde verdiler. İnanın detay hatırlamıyorum. Poşeti açtığımda kırılmış bir oyuncak ve bolca beton tozu vardı. Un ufak olmuş o beton parçaları bizden babamızı, binlerce insandan sevdiklerini almıştı…
Poşeti aynen o şekilde bir kutuya koydum. Aradan 20 yıl geçti. Bir kez bile o kutuya dokunamadım.

'DÜN GECE O KUTUYU AÇTIM...'
Dün gece hiç uyumadım. O kutuyu açtım, parçaları elimden geldiğince yapıştırdım. Henüz bitmedi, biraz daha uğraşmam gerek…
Biraz da düşündüm tabii:

48 yaşında koca bir kadın oldum, her yerde ve her şeysiz yaşayabileceğimi, daha doğrusu hayatta kalabileceğimi düşünürüm hep. Ama zaman-mekan anlayışım oldukça değişti… bazı saniyelere bir ömür sığdırabilirim, bir sevdiğime birkaç saniye sarılıp vedalaşabilir ve o saniyeleri hayatımın geri kalanında her an yaşayabilirim. Sağlam olduğunu düşündüğüm her şey saniyeler içinde silinebilir. Şimdi beni herhangi bir zaman diliminin o saniyelerden daha uzun sürdüğüne kim inandırabilir?

Pek çok şeyi birbirine eklediğimde düşünüyorum da artık yaralanmış biriyle karşılaştığımda fark edebiliyorum, hissedebiliyorum, hiçbir şey anlatmasına gerek yok…

Dün akşam Elazığ ve çevresinde insanların büyük çoğunluğu; izlerini kalplerinde ömür boyu taşıyacakları şekilde yaralandı. Acılarını derinden paylaşıyorum. Hayatını kaybedenlere rahmet, yakınlarınaysa kendilerini onarabilmeleri için kuvvet diliyorum…”