Huzurevinde unutulmaz bir sevda hikayesi

Hikayenin kahramanları Makedon göçmeni 88 yaşındaki Nazif Çakan ile İzmir'in Aliağa ilçesi Çaltıdere Mahallesi'nde yaşayan 78 yaşındaki Menşure Çakan.. Yaşlı çiftin yolları 16 yıl önce kesişti. İkinci baharlarını yaşamaya karar veren çiftin peşini hastalıklar bırakmadı.  88 yaşındaki Nazif Çakan, felç ve alzaymır nedeniyle huzurevine yerleştirilen eşini, mahalle muhtarının yardımıyla düzenli olarak ziyaret ediyor..

MUTLULUKLARI YARIM KALDI
Daha önce başlarından evlilik geçen ve ömürlerinin son döneminde hayatlarını birleştirme kararı alan ikili, Bornova ilçesi Rafetpaşa Mahallesi'nde bir yuva kurdu. Evlendikten 4 yıl sonra Menşure Çakan'ın felç geçirmesi ve alzaymır hastalığı nedeniyle çiftin mutluluğu yarım kaldı. Çok sevdiği eşine 10 yıl tek başına bakan Nazif Çakan'ın da sağlık durumunun bozulması üzerine yaşlı çifte bir süre mahalleli yardım etti. Hastalığı ağırlaşan Menşure Çakan, 2 yıl önce tedavi ve bakım hizmeti için Buca Huzurevi Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi'ne yatırıldı. Kadının tek ziyaretçisi de mahalle muhtarının yardımıyla huzurevine gelebilen hayat arkadaşı oldu.

Alzaymır nedeniyle hafızasını yitiren ama sevdasını hiç unutmayan yaşlı kadın, dört gözle beklediği eşine her buluşmalarında şarkılar söylüyor.

Eşinin şarkılarını gözyaşları içinde dinleyen Nazif Çakan da her ziyaretinin sonunda helallik isteyip huzurevinden ayrılıyor ve yalnız yaşadığı evine dönüyor.

BAZEN RÜYAMDA GÖRÜYORUM
Nazif Çakan, yaptığı açıklamada, kendisinin ikinci, eşinin ise üçüncü evliliğini yaptığını söyledi. Eşinin önceki evliliklerinden çocukları olduğunu ancak yine de yalnız kaldığını anlatan Çakan, "Çok azap çekmiş, küçük yaşta menenjit geçirmiş. Eşim evlendikten sonra hastalandı. Onu çok sevdiğimden hep idare ettim. İyi kötü geçindik şükür ama son yıllarda onunla yeterince ilgilenemedim. Çünkü benim de artık gücüm kalmadı." diye konuştu.

Haftanın belirli günlerinde muhtar Recep Çakmakçı'nın desteğiyle huzurevine geldiğini belirten Çakan, eşinin kendisine şarkılar söylediğini ifade etti.

Hayat arkadaşını çok özlediğini aktaran Çakan, "Bazen rüyamda görüyorum. 'Acaba hasta mıdır?' diye düşünüyorum." dedi. Nazif Çakan, bir parça ekmekle doyduğunu ama yalnızlığını gideremediğini dile getirdi. Menşure Çakan da eşini "dağlar kadar" sevdiğini vurguladı.

BÖYLE SEVGİ GÖRMEDİM
Rafetpaşa Mahallesi Muhtarı Recep Çakmakçı ise Nazif Bey'e huzurevine getirme konusunda yardımcı olduğunu kaydetti.

Yaşlı çiftin çeşitli hastalıkları olduğuna işaret eden Çakmakçı, şöyle konuştu:

"Felç olan Menşure teyze Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Müdürlüğü tarafından huzurevine götürüldü. Ben de her ay Nazif amcayı alıp geliyorum. Ziyaret günü geldiğinde hemen yanıma gelir, eşini görmek istediğini söyler, 'Muhtarım, ne zaman gidiyoruz?' der. Uygunsam hemen o gün geliriz, değilsem ertesi gün yola çıkarız. Ziyaretini hiç aksatmaz. Böyle sevgi görmedim. Geldiğinde çok heyecanlanıyor. Amcamın gözü çok yaşlı, her gelişinde gözyaşı döküyor. Eski günlerini hatırlıyor. Ondan hep helallik alıyor. 'Belki ben gelemem, belki geldiğimde göremem.' diyor. Ben de çok üzülüyorum."